Η χρήση άκαμπτων οργάνων μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο τραχηλικό κανάλι, εάν δεν δοθεί η κατάλληλη προσοχή. Ο τράχηλος μπορεί να διαρρηχθεί από το άγκιστρο λόγω της υπερβολικής έλκυση κατά τη διαστολή (Siegler, 1983). Η ίδια η διαστολή μπορεί να οδηγήσει σε αιμορραγία. Συχνά απαιτείται μια ορισμένη δύναμη για τη διάταση ενός τραχηλικού καναλιού έως το Hegar 9. Επομένως, θα πρέπει να εξεταστεί η θέση που λαμβάνεται με την κατεύθυνση της δύναμης, και επίσης να υπάρχει αρκετή υπομονή. Η χρήση των διαστολέων Hegar, με αύξηση κατά μισό μέγεθος κάθε φορά, είναι λιγότερο τραυματική. Κάποια όργανα, όπως ο διαστολέας Pratt φαίνεται να προκαλούν λιγότερα τραύματα.
Η φαρμακολογική τραχηλική διαστολή είναι χρήσιμη στη λύση αυτών των προβλημάτων. Οι υμενώδεις στυλεοί είναι υγροσκοπικοί και διαστέλλονται με την απορρόφηση του υγρού μέσα σε μερικές ώρες. Όμως, οι στυλεοί έχουν την τάση να διογκώνονται πέρα από τα όρια του τραχηλικού καναλιού, και επομένως μπορεί να είναι δύσκολη η αφαίρεσή τους και μπορεί να προκληθεί μόλυνση. Οι συνθετικοί στυλεοί, όπως οι Lamicel (Cabot Medical Corporation, Langhorne, PA, USA) ξεπερνούν αυτό το πρόβλημα. Ο διαστολέας αποτελείται από έναν πολυβινυλικό πυρήνα, ο οποίος εμβαπτίζεται σε λιγότερο από 500 mg φωσφορικό νάτριο.
Μια καλύτερη μέθοδος για τη φαρμακολογική διαστολή είναι η χρήση προσταγλανδινών. Το συνθετικό παράγωγο της προσταγλανδίνης Ε2(σαλπροστόνη) είναι πιο αποτελεσματικό σε χαμηλότερη δοσολογία από την προσταγλανδίνη F2α και η μέγιστη δράση του επιτυγχάνεται μέσα σε μια ώρα. Η οδός χορήγησης είναι τοπική, με κολπικά υπόθετα. Η δράση οφείλεται στο ότι μαλακώνει το τραχηλικό στρώμα, προκαλώντας τη διάταση του καναλιού. Αυτό ενισχύεται με τις συστολές του μυομήτριου, που προκαλούνται από το φάρμακο. Δόσεις 125-250 mg που χορηγούνται μέσα σε 1-2 ώρες πριν από τη χειρουργική επέμβαση δίνουν επαρκή τραχηλική διαστολή στο 80% των γυναικών. Οι παρενέργειες που έχουν αναφερθεί περιλαμβάνουν ναυτία, εμετό, υπέρταση και υπόταση και περιστασιακά εξανθήματα του δέρματος.